Al margen de pensamientos sobre la demolición de casas / Marĝene de pensoj pri faligo de domoj [Poema]

***

***

Al margen de pensamientos sobre la demolición de casas

(Me recuerdo, o lo recuerdo a él, con diez años
el día de la mudanza
a la nueva vivienda en la ciudad extraña,
esperando a que desembalen el sofá
para sentarse a leer de un tirón el libro escogido
de la caja recién llegada y recién abierta.

Con vaguedad
recuerdo al muchacho de diez años
que, absorto, lee Cómo murieron Hitler y los suyos
mientras muebles y enseres
ocupaban los espacios vacíos, vírgenes.

Y recuerdo también que, casi 30 años más tarde,
otro yo algo más curtido por la vida,
ambihuérfano y quizás más maduro,
volvió por última vez al mismo piso,
al de los padres, ya vendido,
sin enseres ni muebles,
frío y luminoso.

Como escribió Miguel Espinosa,
las historias principian realmente
por el final.

Es decir, sólo el segundo paréntesis
permite apreciar la sutil curvatura del primero.)

*

Marĝene de pensoj pri faligo de domoj

(Mi memoras min, aŭ lin, dekjara
la tagon de la transiro
al la nova loĝejo en la fremda urbo,
atendanta elpakon de la sofo
por eksidi kaj legi unutire la libron plukitan
el ĵus veninta kaj ĵus apertita skatolo.

Svage
mi memoras la dekjaran knabon
absorbite legantan Kiel mortis Hitlero kaj liaj partianoj
dum mebloj kaj domaĵoj
ekokupis la vakajn, virgajn spacojn.

Kaj mi memoras ankaŭ ke, preskaŭ 30 jarojn poste,
alia mio iom pli hardita de la vivo,
ambaŭorfa kaj eble pli matura,
reiris lastfoje la saman loĝejon,
la gepatran, jam venditan,
sen domaĵoj kaj mebloj,
fridan kaj luman.

Kiel skribis Miguel Espinosa,
historioj reale komenciĝas
ĉe sia fino.

Alivorte, nur la dua ronda krampo
permesas distingi la subtilan kurbecon de l’ unua.)

***

Jorge Camacho Cordón